Ecomimicry is een overkoepelend concept dat wordt gebruikt om de praktijk van het nabootsen van de natuurlijke wereld in de technologische wereld te beschrijven. Het resultaat kan een product zijn, een proces, een landschapsplan, een dienst, innovatief gedrag, een landbouwsysteem, een kunstwerk, etc.
Er zijn twee belangrijke manieren waarop het concept is geïnterpreteerd:
1) ecomimicry is de milieuvriendelijke versie van biomimicry (dwz het gebruik van de praktijk van biomimicry om milieuvriendelijke en sociaal responsieve technologieën te maken). Zie bijvoorbeeld "The Theory and Practice of Ecomimicry, Sustaining Gondwana Working Paper Series, Issue 3" door Alan Marshall ( 2007) of "Wild Design: The Ecomimicry Project, North Atlantic Books" door Alan Marshall (2009).
2) ecomimicry omvat het nabootsen van ecologische omgevingen in plaats van individuele organismen (dat wil zeggen het gebruik van ecosystemen en ecologische gemeenschappen als basis voor het ontwerpen van kunstmatige systemen zoals fabrieken, steden en boerderijen). Zie bijvoorbeeld: Agriculture as a Mimic of Natural Ecosystems door EC Lefroy, RJ Hobbs, MH O'Connor, JS Pate (red.); Kluwer Academische Uitgeverij
Voorbeelden van het concept van ecomimicry waarin de twee hierboven genoemde interpretaties worden gecombineerd, kunnen zijn:
-permacultuur
-industriële ecologie
-analoge bosbouw
Het lijkt erop dat de term 'ecomimetica' voor het eerst werd gebruikt tijdens de Greening of the Campus-conferentie van Ball State University in 2003, maar soortgelijke termen als 'biomimicry' en 'ecomimetica' waren al eerder in gebruik.
Het gebruik van de term 'ecomimimicry' als overkoepelend concept is de afgelopen vijf of zes jaar toegenomen, waarbij veel auteurs er de voorkeur aan geven deze term te gebruiken om hun ecodesign-ideeën te beschrijven in plaats van de hierboven genoemde alternatieven.
De volgende personen hebben het concept bijvoorbeeld gebruikt in hun universitair onderzoek of in hun privépraktijk:
-Neil B. Chambers. Stedelijk Groen: Architectuur voor de Toekomst. Palgrave Macmillan. Juli 2011
-Maibritt Pedersen Zari, BIOMIMETIC APPROACHES TO ARCHITECTURAL DESIGN FOR INCREASED DUURZAAMHEID, SB07 Nieuw-Zeeland Papiernummer: 033, School of Architecture, Victoria University, NZ
-Novotny, et al, Stormwater Pollution Abatement and Flood Control – Stormwater as a Resource, online gepubliceerd: 9 september 2010, Wiley Online.
-Marshall, A. en S. Lozeva (2009) 'Twijfelen aan de theorie en praktijk van biomimicry', International Journal of Design and Nature and Ecodynamics, deel 4, nr. 1, pp1-10.
-Het Ecologische Ontwerplab ( http://ecologicdesignlab.com/services/create/ )
-Neil Chambers ( http://web.archive.org/web/20121112175247/http://www.metropolismag.com:80/pov/20120516/re-imagining-infrastructure )
-Ecotone Studies
.jpg){kind=link}