Konstrukcja ziemna to budynek lub inna konstrukcja wykonana w dużej mierze z gleby. Ponieważ gleba jest szeroko dostępnym materiałem, była używana w budownictwie od czasów prehistorycznych. Może być łączona z innymi materiałami, ściskana i/lub pieczona w celu zwiększenia wytrzymałości.
Gleba jest nadal ekonomicznym materiałem w wielu zastosowaniach i może mieć niewielki wpływ na środowisko zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu budowy.
Materiały do budowy ziemnych konstrukcji mogą być tak proste jak błoto lub błoto zmieszane ze słomą, aby uzyskać glinę. Solidne domy mogą być również budowane z darni lub torfu. Gleba może być stabilizowana przez dodanie wapna lub cementu i może być zagęszczana do ubitej ziemi. Budowa jest szybsza z wstępnie uformowanymi cegłami adobe lub mułowymi, sprasowanymi blokami ziemnymi, workami z ziemią lub wypalonymi cegłami glinianymi.
Rodzaje konstrukcji ziemnych obejmują schrony ziemne, w których mieszkanie jest całkowicie lub częściowo osadzone w ziemi lub zamknięte w glebie. Przykładami są rdzennoamerykańskie chaty ziemne. Domy z wikliny i gliny wykorzystują „wiklinę” z pali przeplatanych patykami, aby zapewnić stabilność ścianom z błota. Domy z darni budowano na północno-zachodnim wybrzeżu Europy, a później przez europejskich osadników na preriach Ameryki Północnej. Budynki z adobe lub cegły mułowej są budowane na całym świecie i obejmują domy, budynki mieszkalne, meczety i kościoły. Fujian Tulous to duże, ufortyfikowane budynki z ubitej ziemi w południowo-wschodnich Chinach, które dają schronienie nawet 80 rodzinom. Inne rodzaje konstrukcji ziemnych obejmują kopce i piramidy wykorzystywane w celach religijnych, wały przeciwpowodziowe, mechanicznie stabilizowane mury oporowe z ziemi, forty, rowy i tamy nasypowe.
Budynek z worków z ziemią
![](/w/images/thumb/9/9e/Eco-dome.jpeg/300px-Eco-dome.jpeg)